03-Sep-2016

Liefdewerk

Er zijn heel veel manieren waarop een mens zijn liefde aan de wereld kan geven. Een van die manieren is het met toewijding en bezieling je werk doen. Uiteindelijk besteden heel veel mensen een groot deel van hun leven aan werken, en het is heel fijn als zoveel mogelijk van die tijd de liefde ook kan stromen.

Ik denk dat het optimaal stromen van liefde voor je werk hetzelfde is wat de Hongaars/Amerikaanse psycholoog Mihaly Csikszentmihalyi "Flow" noemt. Een toestand waarin je zo in je werk opgaat dat je jezelf en de tijd vergeet en waarin je vaak tot uitzonderlijke prestaties kan komen. Spiritueel gezien val je dan helemaal samen met je levensdoel. Ik heb een keer een violiste in een interview daarover horen zeggen. Het is dan net of je niet zelf meer speelt, maar dat een hogere macht het van je overgenomen heeft, en het publiek kan dan ook horen dat er iets heel bijonders gebeurt.

Wat dat betreft vind ik het een heel zorgelijke ontwikkeling, dat het, door schaalvergroting en de daarmee samenhangende bureaucratisering, heel veel mensen steeds moeilijker gemaakt wordt het contact met hun bezieling te behouden. Zoals mensen in de zorg, die geen tijd krijgen om die zorg te geven die ze graag zouden willen geven, maar wel heel veel tijd moeten steken in het invullen van formulieren. Daardoor gaat heel veel liefdespotentieel verloren.

Gelukkig zijn er ook allerlei tegenbewegingen zichtbaar:

• Dat er steeds meer ZZPers komen heeft niet alleen te maken met een economische ontwikkeling, maar ook met een ontwikkeling waarbij steeds meer mensen besluiten er voor kiezen om zich te laten leiden door hun hart en niet door de angst de hypotheek niet te kunnen betalen.
• Misschien is zelfs het verschijnsel dat steeds meer mensen op steeds jongere leeftijd "burn-out" raken, wel een teken van spirituele groei van de mensheid. Want daardoor worden mensen steeds vaker door hun eigen lichaam uitgenodigd om de weg van hun hart te volgen.
• In de wereld van het loopbaanadvies klinkt de mantra van het volgen van je hart steeds duidelijker.
• En in het land van managementgoeroes krijgt zelfsturing steeds meer aandacht. Bedrijven als Google experimenteren niet alleen met zelfsturende auto’s maar ook met medewerkers die helemaal geen verantwoording meer hoeven af te leggen over hoe lang en waar ze werken.

Misschien is het niet eens in alle gevallen nodig om ZZPer te worden. Wat je heel veel hoort van mensen die het gevoel hebben dat ze met hun werk op dood spoor zijn is dat ze eigenlijk liever met mensen werken in plaats van met dingen. In veel werkkringen zijn er best wel mogelijkheden om de menselijke dimensie meer ruimte te geven.

Een caissière bij de supermarkt kan zich zorgen maakt of ze geen minuutje te weinig pauze krijgt, maar ze kan zich ook ten doel stellen, zoveel mogelijk glimlachjes op verdrietige gezichten van klanten te ontlokken. Ik denk dat ze met dat laatste veel liefde aan de wereld schenkt.

Het geldt ook voor “zwaardere” banen.  Ik heb gewerkt op een afdeling waar jarenlang een chaos heerste. Dat was des te pijnlijker omdat er stuk voor stuk allemaal bevlogen mensen werkten. Die afdeling versleet in vijf jaar tijd acht verschillende managers.

Je had verschillende soorten. Bij sommigen was het helemaal niet de bedoeling dat ze lang zouden blijven. Ze werden ingehuurd om te vertellen wat er nu weer anders moest. Ik stelde me het hoger management dan vaak voor als stuurlieden op een mammoettanker, die bij God niet wisten waar ze waren, ook niet wisten waar ze naar toe moesten, laat staan dat ze enig idee hadden welke koers ze moesten varen. Toch gaven ze af en toe maar een flinke ruk aan het stuurwiel, om ons matrozen het gevoel te geven dat ze wisten wat ze deden. En dan werden er huurlingen ingehuurd om ons uit te leggen wat de bedoeling was, zodat de communicatie gegarandeerd eenrichting zou zijn en de kans 0% dat eventuele denkfouten bij de keuze van de koers aan het licht zouden komen. Ik heb vrijwel nooit begrepen wat ik dan anders zou moeten doen.

Je had ook managers die het al snel gezien hadden en een andere baan vonden.

En dan waren er degenen die heel toegewijd probeerden met schema’s en tabellen vat op de zaak te krijgen, daar niet uit kwamen, en dan na drie kwart jaar met een burn-out konden worden afgevoerd. 

Tot Hans kwam. Wonder boven wonder begon de zaak binnen anderhalve maand weer soepel te draaien en werden er na jaren voor het eerst weer strategische lijnen uitgezet. Zijn geheim: hij maakte met iedereen praatjes en mij vertrouwde hij toe: "Eigenlijk interesseert het me niet zo heel erg wat er precies gebeurt, ik kijk voornamelijk wat ik kan doen om te zorgen dat de mensen op de afdeling goed in hun vel zitten".

Een recent onderzoek laat zien dat dat helemaal niet zo’n softe opstelling was. Uit dat onderzoek blijkt dat de mate van plezier (=liefde) waarmee de mensen op de werkvloer hun werk doen een van de beste indicatoren is voor de winstgevendheid van een onderneming.

Afbeelding: Monument au Travail, Bruxelles - L’Industrie, Constantin Meunier

klik hier voor een volledige afbeelding.

Breng dit blog onder de aandacht van een vriend

reactie van Eva‐Maria --- 03-Sep-2016 21:08
----------------------------------------------------------------
Een mooie ervaring van stromende energie bij het lezen van de alinea over Hans. Dank je wel weer, Jeroen!

reactie van Ad de Regt --- 04-Sep-2016 14:26
----------------------------------------------------------------
Ja dit is wat ten diepste allemaal graag willen. En laten we elkaar inspireren dat ook te doen. Jij hebt dat met je website en dit stuk gedaan. Bedankt!

reactie van Frieda Boekel --- 05-Sep-2016 09:46
----------------------------------------------------------------
Hai Jeroen, mooi hoe je de liefde aan werk verbindt. Ook ik ken de discrepantie tussen werken in de flow en resultaten halen voor de baas. In principe wint de baas het altijd, want die betaalt je. In mijn leven heb ik daardoor 3 keer zelf ontslag genomen en voel me daar best trots over na het lezen van je blog. Terwijl ik me toen een looser voelde omdat ik het opgaf.

Geef een reactie

* verplicht veld