16-Oct-2018
Een van de grote fouten die ik heb gemaakt in mijn inmiddels ontbonden huwelijk is dat onze communicatie over seks vrijwel volledig beperkt bleef tot non-verbale uitingen.
Nu denk ik dat ik er niet uniek in ben, als ik praten over seksualiteit moeilijk vindt. Ja in zijn algemeenheid kan ik het wel, maar als het over mezelf gaat, over mijn gevoelens, mijn onzekerheden en mijn angsten, dan wordt het toch echt heel spannend.
Ik las laatst dat bij een onderzoek onder tachtig vrouwen, 70% (!!!) van hen tijdens het vrijen geluiden maakten die genot suggereerden, zonder dat er ook daadwerkelijk sprake was van genot. Redenen die ze daarvoor opgaven, varieerden van het zelfvertrouwen van hun partner niet willen ondermijnen tot dat ze hoopten dat het vrijen dan sneller afgelopen zou zijn. Het is duidelijk dat er onder zulke omstandigheden geen sprake kan zijn van onbekommerd genieten.
Die angst om over seks te communiceren speelt niet alleen tussen liefdespartners, maar soms zelfs ook in de spreekkamer van therapeuten. Er zijn therapeuten die vinden dat hun cliënt het onderwerp maar moet aansnijden, terwijl de cliënt hoopt dat de therapeut het wel zal doen. Met als gevolg dat het onderwerp helemaal niet ter sprake komt, terwijl dat toch heel heilzaam zou zijn geweest.
Dit onvermogen om open over seksualiteit te spreken is een van de belangrijke redenen dat de erotische vonk langzaam uitdooft in relaties die langer duren.
In het begin van een relatie zijn de partners zo vol van elkaar, dat het is alsof het allemaal vanzelf wel goed gaat. Dingen die je misschien wat minder prettig vindt bedek je met de mantel der liefde. Je gaat je prille geluk toch niet te grabbel gooien door over een minor issue te zeuren. Dat komt later wel. Maar dat later komt niet, want hoe langer je wacht des te moeilijker wordt het om zaken alsnog aan de orde te stellen.
Als een man te horen krijgt dat zijn vrouw het al die tijd allemaal toch veel minder prettig vond dan ze deed voorkomen, is dat in eerste instantie een knak voor zijn ego, en die vindt gemakkelijk uitweg in een woede die de partners eerder uit elkaar drijft dan verenigt.
Ik denk dat de man vaak aan zijn theewater toch wel aanvoelt dat het niet helemaal lekker zit, maar dat hij bang is dat te horen te krijgen en dus ook niet open is over zijn gevoelens. Want als zijn vermoeden bevestigd wordt dan zal hij er iets mee moeten doen, maar hij heeft geen idee wat.
Al snel belandt een stel dan in een vast patroon, dat zich in het verleden bewezen leek te hebben, en dat elke keer ritueel wordt afgewerkt. Beide partners zijn bang er van af te wijken, maar daardoor is er op een gegeven moment kraak noch smaak aan te beleven.
Ik ben laatst begonnen in het Sexdagboek van Heleen van Royen, om te kijken of ik daar wijzer van zou kunnen worden. Het kwam op mij over als een groot “kijk mij eens!, zo vaak en zo hard ik door een jonge God geneukt word!”. Ze pretendeert een bijdrage te leveren aan seksuele bevrijding, maar ik denk dat het effect eerder averechts is. Al die mensen die er mee worstelen seksualiteit een bevredigende plaats in hun leven te geven, zullen geen spoortje herkenning vinden in dat boek.
Bovendien getuigt het van een erg enge en armzalige visie op menselijke erotiek. Menselijke erotiek kan oneindig veel meer kan zijn dan alleen maar pijpen, beffen en neuken. Ik denk dat heel veel mensen juist gebaat zouden zijn met een verbreding van hun bewustzijn op dit gebied.
Het is een veel voorkomend verschijnsel dat de erotische sprankeling wegkwijnt in een langdurige relatie. Er zijn stellen die daar volkomen vrede mee kunnen hebben, maar ik denk dat de meerderheid toch ergens wel het (soms heel diep weggestopte) verlangen heeft dat het anders zou zijn.
Gebrek aan communicatie is een van de oorzaken. Het vereist echter veel moed en volwassenheid om na lange tijd het onderwerp seksualiteit toch bespreekbaar te maken. Met volwassenheid bedoel ik het vermogen om onprettige boodschappen zo te brengen en zo te ontvangen dat ze niet als aanval of afwijzing worden gezien.
Ik denk dat je de communicatie over seksualiteit beter niet in bed kunt beginnen. De kans dat je dan in een onverkwikkelijk dispuut terecht komt is veel te groot.
Je kan er voor kiezen de dialoog aan te gaan in aanwezigheid van een modererende derde, door bijvoorbeeld in relatietherapie te gaan. Maar ook dat biedt geen garantie. Er bestaan heel verschillende visies onder therapeuten over oorzaak en oplossing, variërend van: “het is een verschijnsel wat nu eenmaal optreedt en probeer er maar mee te leven” tot “Dit is een prachtige kans om tot een essentiële verdiepingsstap in je relatie te komen”.
Je zult begrijpen dat ik een aanhanger van die tweede visie ben, maar daarover later meer.
Breng dit blog onder de aandacht van een vriend
* verplicht veld
09-May-2016
15-Nov-2019
20-Oct-2019
19-Mar-2019
16-Nov-2018
30-Oct-2018
16-Oct-2018
03-Oct-2018
25-Sep-2018
18-Sep-2018
11-Sep-2018
09-Sep-2018
28-Sep-2017
18-Sep-2017
29-May-2017
15-Apr-2017
24-Mar-2017
24-Feb-2017
04-Feb-2017
28-Jan-2017
08-Jan-2017
26-Dec-2016
09-Dec-2016
23-Nov-2016
15-Nov-2016
03-Nov-2016
16-Oct-2016
07-Oct-2016
25-Sep-2016
15-Sep-2016
03-Sep-2016
27-Aug-2016
19-Aug-2016
07-Aug-2016
30-Jul-2016
12-Jul-2016
02-Jul-2016
28-Jun-2016
20-Jun-2016
14-Jun-2016
06-Jun-2016
30-May-2016
23-May-2016
16-May-2016